Canle 
Achegando $ 11
Agradecemento, postal e invitación
Agradecémoscho na web, descargas a postal co logo e invitámoste á festa de inauguración
> 37 Cofinanceiros
Dende Fornelos de Montes...
11 | 04 | 2016
Naquel Setembro de 1998 desembarco eu, voluntariamente, no meu destino interino, nunha escola de “difícil desempeño”: Negueira de Muñiz. Sentira eu falar , ou escuitara, ou ambas as opcions, dun concello remoto, ignoto, onde algúns nenos e nenas do cole cruzaban en barca o embalse de Salime e vivían nunha “comuna hippi”; os paisanos falaban un galego mui peculiar, era (e é) o concello mais despoboado de Galicia, e os ursos e as pitas do monte merodeaban próximos ou incluso entraban …. E alá fun !!
En estreita colaboración con Marisa, pouco tardei en facerme con aquela ducia e media de guajes, deste, “e mais do outro lado do embalse”. Como non podía ser doutra maneira, contactamos coas familias para un mellor entendemento educativo, e foi neste proceso que corroborei as miñas inquedanzas. Efectivamente, na realidade, as aldeas de Ernes, Vilar, Foxo, Castelo, Rozadas ou Vilauxín, tendían a funcionar con sentido de agrupamento autoxestionado, comunitario, e con muitas ganas de avanzar nesta dirección.
En canto lles ofertamos ás familias, dende o “colexio estándar” (así nos chamaban, cariñosamente, “os do outro lado”), a posibilidade de implicárense en actividades complementarias e extraescolares, non o dubidaron, e das aldeas e pueblius, de ambas as ourelas, chegou colaboración, en forma de obradoiros, tradicións, apoio, charlas ou dinámicas diversas.
Tres anos botei dando escola naqueles recunchos alternativos de solidariedade e san diferencia …
Nos últimos 15 anos dende aquela, non perdin o contacto e fun sabendo da positiva evolución e afianzamento da ampla comunidade alternativa, entre Barcela e Escanlar, que nunca deixou de promover e crear redes e espazos, virtuais e físicos, ó servizo deles mesmos (e de quen se puidera integrar) coa finalidade de vivir, aprender, e enriquecerse de xeito autónomo e á marxen do modelo unidireccional establecido.
Seguin descubrindo, con ledicia, que parte daquela poboación infantil de canda eu por alí andaba, retornara feita moza, xa formada e coñecedora de distintos modelos; outr@s non chegaron a marchar; “A Comuña” consolidárase en sentido amplo; núcleos familiares en aberto incorporáronse, e aquelas ideas, soños (permítaseme), aquel anhelado xeito de vida, foi construindose conxuntamente… A cousa foi enredándose e enredando e ós pouquiños foi callando, extendéndose, enraizando con nomes propios: Montes en Man Común; Cooperativa de Produtos auténticosRibeiregas; Local Colectivo Sociocultural de Ernes … sempre mediante metodoloxias baseadas na economía social integrada, coñecementos innovadores ou intercambios de experiencias (Mataveneiro, sen ir mais lonxe)
Actualmente xa chegou a necesidade dun espazo educativo propio, non dependente, próximo, sito na súa propia realidade xeográfica e socio- cultural que é galega, interxeneracional, por eles e elas ideado, bioconstruído, executado e xestionado, para que máis unha nova fornada de neníus pequeníus poidan ser educad@s no modelo no que cren; o do respeto, o do ritmo de cada quen, o da creatividade, o do novo enfoque social sen aillamento da realidade…; o modelo dos que cremos no Pensa global, actúa local.
A Educación en Transicion ferve agora mesmo nesas montañas, neses Montes de Negueira de Muñiz. Chegue o noso apoio e colaboración dende os Montes de Fornelos, e muitos outros lugares do alén, aquí conectados, e en rede, coma alÍ.
MestrePipo.
Fornelos de Montes, abril de 2016.
Comentarios
Iniciar sesión para deixar un comentario